Το νέο γεωπολιτικό πλαίσιο που διαμορφώνεται από την αντιπαράθεση Δύσης-Ρωσίας στην ευρωπαϊκή ήπειρο, ο ρόλος της Τουρκίας, και οι σχέσεις με τα δύο στρατόπεδα, δημιουργούν νέες καταστάσεις, άκρως επικίνδυνες για την κυριαρχία της Ελλάδας. Αλλά μάλλον κανείς δεν θέλει να θέσει αυτά τα ζητήματα σαν κεντρικά για το πολιτικό σκηνικό, την αντιπαράθεση των κομμάτων, την ενημέρωση του λαού, την αναγκαία προετοιμασία για όσα έρχονται...
Ρούντι Ρινάλντι *
Σε αντίθεση με όσα διαφημίζουν τα κόμματα, τόσο τα συστημικά όσο και τα υπόλοιπα που κατέρχονται στις ευρωεκλογές (μέχρι τώρα 46 συνολικά), θα ασχοληθούμε με ορισμένα κεντρικά ζητήματα που φαίνεται να μην πολυαπασχολούν το πολιτικό σκηνικό. Διότι μοιάζει να ενδιαφέρει περισσότερο το ποσοστό κάθε κόμματος, ο ανταγωνισμός ανάμεσα στους υποψήφιους ευρωβουλευτές που χρειάζονται τον σταυρό, οι μεταγραφές από κόμμα σε κόμμα, οι περσόνες του αθλητισμού, της δημοσιογραφίας ή του καλλιτεχνικού χώρου που θα πλασαριστούν στα ψηφοδέλτια κ.ο.κ.
Η προσεχής αναμέτρηση θυμίζει έτσι περισσότερο αναμέτρηση «εσωτερικού χώρου» ανάμεσα σε μικρούς παίκτες, ενώ η αρένα είναι πολύ μεγαλύτερη: αφορά ολόκληρη την Ευρώπη των 27 κρατών μελών της Ε.Ε. Δηλαδή όχι όλη την Ευρώπη, αφού εξαιρείται από αυτήν η Ρωσία, που έχει μάλιστα ανακηρυχθεί και επισήμως σε μεγάλο και επικίνδυνο εχθρό… Εν πάση περιπτώσει, το πολιτικό προσωπικό πολλών αποχρώσεων και διαφορετικής δύναμης αποσιωπά δύο μείζονα ζητήματα που καθορίζουν σε μεγάλο βαθμό τις βασικότερες εξελίξεις:
α) Τον πόλεμο στην Ουκρανία, στην καρδιά της Ευρώπης, που ήδη μετρά δύο χρόνια, καθώς και τον πόλεμο στη Μέση Ανατολή (6 μήνες ήδη) και την αναμενόμενη κλιμάκωσή τους.
β) Την αναβαθμισμένη επεκτατική πολιτική της Τουρκίας, που ούτε στιγμή δεν σταμάτησε να προωθεί –και μάλιστα με προκλητικό τρόπο– τις απαράδεκτες διεκδικήσεις της απέναντι στην ελληνική κυριαρχία σε όλη τη γραμμή, από Κύπρο, Λιβυκό πέλαγος και Γαύδο έως Δωδεκάνησα, Αιγαίο και Θράκη.
Το νέο γεωπολιτικό πλαίσιο που διαμορφώνεται από την αντιπαράθεση Δύσης-Ρωσίας στην ευρωπαϊκή ήπειρο, ο ρόλος της Τουρκίας, και οι σχέσεις με τα δύο στρατόπεδα, δημιουργούν νέες καταστάσεις, άκρως επικίνδυνες για την κυριαρχία της Ελλάδας. Αλλά μάλλον κανείς δεν θέλει να θέσει αυτά τα ζητήματα σαν κεντρικά για το πολιτικό σκηνικό, την αντιπαράθεση των κομμάτων, την ενημέρωση του λαού, την αναγκαία προετοιμασία για όσα έρχονται. Στο σημερινό σημείωμα θα ασχοληθούμε λοιπόν με το πώς διαμορφώνεται το περίγραμμα της νέας κατάστασης για την Ε.Ε. και την Ελλάδα, χρησιμοποιώντας τα λόγια βασικών πρωταγωνιστών: Ελλήνων, Γερμανών, Αμερικανών – από δηλώσεις τους, κυρίως επί ελληνικού εδάφους.
Όλες οι προτεραιότητες αλλάζουν με βάση τον πόλεμο
Μια ακόμα μορφή του «αδιανόητου» είναι και η σιωπή που τηρεί ο πολιτικός κόσμος (αλλά σε μεγάλο βαθμό και μέρος της κοινωνίας που νοιώθει, φοβάται, αλλά δεν θέλει να το πιστέψει) γύρω από τη νέα πραγματικότητα και την αλλαγή όλων –μα όλων– των προτεραιοτήτων με βάση τον πόλεμο και την ενδυνάμωση της τάσης του πολέμου παγκοσμίως.Η Ευρώπη και τα διάφορα εγχειρήματα ολοκλήρωσης, ενοποίησης ή απλώς σύγκλισης ανάμεσα στις χώρες της είχαν θέσει ως προμετωπίδα της ίδιας της συγκρότησης την ειρήνη. Δηλαδή να τεθεί οριστικά ένα τέλος στους πολέμους ανάμεσα και σε ευρωπαϊκές δυνάμεις, ιδιαίτερα μετά τους δύο παγκόσμιους πολέμους που έγιναν κυρίως (ή ξεκίνησαν βασικά) στην Ευρώπη με καταστροφικά αποτελέσματα. Βέβαια το ευρωπαϊκό οικοδόμημα δεν απείχε από πολέμους, και οι βασικές χώρες (οι ισχυρότερες με έντονο αποικιοκρατικό παρελθόν και σύγχρονη ιμπεριαλιστική πολιτική) επενέβαιναν σε πολλά μέρη του κόσμου, ή έπαιρναν μέρος σε επιθετικές στρατιωτικές συμμαχίες (το ΝΑΤΟ δεν είναι μια «ιερή αμυντική συμμαχία», όπως ισχυρίστηκε ο κ. Κασσελάκης…). Ακόμα και στην πρόσφατη ιστορία, το 1999, η Ε.Ε. πήρε δραστήρια μέρος στον πόλεμο που κήρυξαν 19 Δυτικές χώρες ενάντια στη Γιουγκοσλαβία. Ήδη από τότε έχουμε μια «άλλη Ευρώπη».
Όμως φαίνεται ότι, από το 2014 και ύστερα, έχουμε μια κλιμάκωση της επιχειρούμενης περικύκλωσης της Ρωσίας, με ένα πραξικόπημα που οργανώθηκε από τους Δυτικούς στην Ουκρανία και την ντε φάκτο κήρυξη πολέμου ενάντια στους ρωσόφωνους πληθυσμούς αυτής της χώρας. Μετά από πολλά χρόνια, η ίδια η Μέρκελ παραδέχθηκε ότι οι συμφωνίες του Μινσκ υπογράφτηκαν υποκριτικά, μόνο και μόνο για να κερδίσουν χρόνο οι Δυτικοί για τον πόλεμό τους ενάντια στη Ρωσία. Από τον Φεβρουάριο του 2022 έχουμε την έναρξη ενός πολέμου στην καρδιά της Ευρώπης, που δεν είναι απλά πόλεμος Ρωσίας-Ουκρανίας, αλλά πόλεμος της «συλλογικής Δύσης-ΝΑΤΟ» ενάντια στη Ρωσία. Έκτοτε μπορούμε να μιλάμε για μια πλήρως μεταλλαγμένη Ε.Ε. και μια νέα ιστορική φάση, που ακόμα δεν ξέρουμε πώς θα εξελιχθεί και, κυρίως, πού θα οδηγήσει.
Όλοι οι προηγούμενοι σχεδιασμοί, όλα τα προγράμματα, όλες οι εφαρμοσμένες πολιτικές έπρεπε να τροποποιηθούν (και τροποποιήθηκαν) κάτω από την μπαγκέτα του παράγοντα «πόλεμος». Έτσι πηγαίνουμε σε ευρωεκλογές, ενώ η Ευρώπη ντύνεται στο χακί και προετοιμάζεται ακόμα περισσότερο για τον πόλεμο. Μήπως αυτό είναι ένα μικρό γεγονός που συμβαίνει πολύ μακριά, ή που δεν έχει καμία σχέση με όσα ζούμε, και κυρίως με όσα θα ζήσουμε; Γι’ αυτό σιωπούν όλοι οι υποτιθέμενοι ταγοί της πολιτείας, της πολιτικής, της διανόησης; Αλήθεια, πόση σχέση έχει με αυτά ο ανταγωνισμός ανάμεσα στην κυρία Βίκυ Φλέσσα και τον κύριο Γιώργο Αυτιά για τους σταυρούς στο ψηφοδέλτιο της Ν.Δ., ή το πόσο καλά θα πάει ο κύριος Ζαγοράκης με το ΠΑΣΟΚ, ή ο κύριος Φαραντούρης αντιμέτωπος με την κυρία Μπεκατώρου και την κυρία Κουντουρά στο ΣΥΡΙΖΑ; Ή ακόμα –για να μην ξεχνιόμαστε– ο κ. Μπάμπης Στόκας των Πυξ Λαξ, που του έγινε πρόταση από την κυρία Κωνσταντοπούλου να είναι υποψήφιος και δήλωσε σχετικά άνετος: «Το ένστικτό μου λέει να το δοκιμάσω. Δεν ξέρω τίποτα, δεν είμαι σε τίποτα μέσα. Είμαι καινούριος, αλλά με αγνές προθέσεις. Λέω να το δοκιμάσω»…
Το νέο γεωπολιτικό πλαίσιο που διαμορφώνεται από την αντιπαράθεση Δύσης-Ρωσίας, ο ρόλος της Τουρκίας, και οι σχέσεις με τα δύο στρατόπεδα, δημιουργούν νέες καταστάσεις, άκρως επικίνδυνες για την κυριαρχία της Ελλάδας. Αλλά μάλλον κανείς δεν θέλει να θέσει αυτά τα ζητήματα σαν κεντρικά…
Με το στόμα του Μαργαρίτη Σχοινά
Ο «δικός μας» Μαργαρίτης Σχοινάς είναι αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, αρμόδιος «για την προώθηση του ευρωπαϊκού τρόπου ζωής». Στη Διάσκεψη για την Ασφάλεια στο Μόναχο (18/2/2024), την οποία χαρακτήριζε ως «μεγάλο ραντεβού της Δύσης», δήλωνε: «Είναι [η Διάσκεψη] μια ευκαιρία για τους εκπροσώπους του ελεύθερου κόσμου, κυρίως του διατλαντικού δεσμού, να επιβεβαιώσουν την αξία της συμμαχίας σε έναν κόσμο ολοένα και πιο σκοτεινό, πιο ανασφαλή. Φέτος ειδικά, με δύο πολέμους στη γειτονιά μας, η ανάγκη να μπορέσουν η Ευρώπη και η Αμερική μαζί να συντονίσουν τα βήματά τους αυτή την χρονιά, που συν τοις άλλους είναι και εκλογική και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού, είναι το βασικό ζητούμενο. Και η Ευρώπη προσέρχεται με σαφέστατη δέσμευση να καταστεί επιτέλους παραγωγός ασφάλειας, όχι απλώς καταναλωτής ασφάλειας, όπως ήταν μέχρι τώρα».Βέβαια ο αντιπρόεδρος δεν έχει «παρωπίδες», ξέρει: «Η ασφάλεια είναι κάτι που αναμφίβολα κοστίζει. Μέχρι τώρα η Ευρώπη στηριζόταν κυρίως στον εταίρο της από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Δεν είναι όμως ένα δυσβάσταχτο οικονομικό φορτίο για ορισμένες ευρωπαϊκές χώρες του ΝΑΤΟ οι επενδύσεις στην ασφάλεια; Κι όμως, ξέρετε ότι αυτό γίνεται στην πράξη περισσότερο απ’ ό,τι συζητείται. Να σας δώσω μερικά παραδείγματα: η Ευρώπη συνολικά ως Ευρώπη, τα κράτη μέλη και η Ε.Ε. μαζί, κάθε χρόνο ξοδεύουμε 380 δισ. ευρώ για την ασφάλειά μας, για την άμυνά μας. Αυτό το ποσό, συνολικά, είναι κατά 60% περισσότερο από όσο ήταν το 2014. Και είναι πολύ παραπάνω από το 2% του ΑΕΠ, για το οποίο γίνεται τόση κουβέντα».
Ο επίτροπος για την «προώθηση του ευρωπαϊκού τρόπου ζωής» έχει σαφέστατη γνώση ότι αυτός ο τρόπος ζωής θα πρέπει να προσαρμοστεί στο χακί χρώμα μιας εμπόλεμης Ευρώπης…
Με το στόμα της κυρίας φον ντερ Λάιεν επί ελληνικού εδάφους
Η πρόεδρος της Κομισιόν Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, πρώην υπουργός Άμυνας της Γερμανίας, και νυν υπό εξέταση για πολλαπλά σκάνδαλα από εισαγγελικές αρχές του Βελγίου και επιτροπές της Ε.Ε. (για υποθέσεις όπως η αγορά –χωρίς καμία συνεννόηση– δισεκατομμυρίων δόσεων εμβολίων της Pfizer αξίας περίπου 35 δισ. ευρώ, ή η δωροδοκία του Βίκτορ Όρμπαν με 10,2 δισ. ευρώ, προκειμένου να μην ασκήσει βέτο στην ενταξιακή πορεία της Ουκρανίας στην Ε.Ε., και πρόσφατα το αποκαλούμενο «Pieper gate»), μίλησε με ενθουσιασμό στο 15ο συνέδριο της Ν.Δ. Να τι είπε: «Σήμερα η Ελλάδα είναι πυλώνας σταθερότητας και ασφάλειας, πυλώνας του ΝΑΤΟ και της Ε.Ε., και συντρέχει στην άμυνα της Ουκρανίας, χάρη στους Έλληνες πολίτες και χάρη στην ηγεσία σας, Κυριάκο. […] Η Ε.Ε. οφείλει να δαπανήσει περισσότερα, καλύτερα και ευρωπαϊκά για την άμυνά της, επιμένοντας ότι η συνεργασία στην άμυνα θα πρέπει να είναι προτεραιότητα του μέλλοντός μας».Κάνοντας αναφορά στον Βλαντίμιρ Πούτιν, που «θέλει να αφανίσει την Ουκρανία», η φον ντερ Λάιεν επέμεινε ότι αυτός έχει και συμμάχους στην Ε.Ε. «οι οποίοι προκαλούν ανοιχτά τις ευρωπαϊκές αξίες». Και συμπλήρωσε: «Αν και τα ονόματα αυτών των κομμάτων ανά την Ευρώπη είναι διαφορετικά, ο στόχος είναι ο ίδιος: να καταστρέψουν την Ευρώπη. Αυτό δεν θα τους το επιτρέψουμε. Οφείλουμε να ορθώσουμε ανάστημα και να αντεπιτεθούμε». Ακούγοντας την πρόεδρο της Κομισιόν ο Μαργαρίτης Σχοινάς, μέλος της ΝΔ και παρών στο συνέδριο στο Ζάπειο, έσπευσε να ανακράξει: «Η σημερινή Ελλάδα, η ευρωπαϊκή Ελλάδα, είναι το πρότυπο, το μοντέλο που όλοι γύρω μας θέλουν να ακολουθήσουν. Είμαστε αυτό που όλοι οι γείτονές μας θέλουν μια μέρα να γίνουν. […] Η Ευρώπη είναι η πιο αποτελεσματική ασπίδα για την Ελλάδα. […] Η Ευρώπη χρειάζεται ηγεσία ικανή να βρίσκει τις λύσεις για να ξεπερνάει τις κρίσεις, όχι λόγια του αέρα και κηρύγματα μίσους. Η Ευρώπη χρειάζεται Ούρσουλα και Κυριάκο, όχι Λεπέν, Σαλβίνι και τους εγχώριους φίλους του Πούτιν»!
Ναι, αυτή η Ευρώπη χρειάζεται ένα νέο 1848, μια κοινωνική και δημοκρατική επανάσταση. Υπάρχει κάποιος ρόλος για την Ελλάδα σ’ αυτόν τον στόχο; Βέβαια. Και σε πρώτο επίπεδο αυτός περνά μέσα από τη διεκδίκηση, στην πράξη, της Εθνικής Κυριαρχίας και της Ουδετερότητας της χώρας μας
Με το στόμα του Τζορτζ Τσούνις στον ομφαλό της Γης, τους Δελφούς
Ο πρέσβης των ΗΠΑ στην Αθήνα κ. Τζ. Τσούνις δεν μπορεί να λείπει από το Φόρουμ των Δελφών, που φέτος είχε τίτλο «Η μεγάλη μετάβαση». Εκεί έδωσε αυτοπροσώπως τους αμερικάνικους χρησμούς για την Ελλάδα, τον πόλεμο, τις ελληνοτουρκικές σχέσεις: «Η Ελλάδα στηρίζει τη νοτιοανατολική πτέρυγα του ΝΑΤΟ, κι αυτό είναι πολύ σημαντικό. […] Οι ΗΠΑ θεωρούν την Ελλάδα έναν ουσιαστικό σύμμαχο του ΝΑΤΟ, έναν γεωστρατηγικό εταίρο. Είναι μια σχέση που έχει βαθύνει και δυναμώσει όλα αυτά τα χρόνια. […] Υπάρχει δέσμευση των ΗΠΑ για τον εκσυγχρονισμό του ελληνικού στρατού, καθώς πρόκειται για έναν πολύ σημαντικό εταίρο στο ΝΑΤΟ. […] Κατά τις τελευταίες τέσσερις ελληνικές κυβερνήσεις οι σχέσεις μας έχουν αναπτυχθεί ραγδαία. […] Είμαστε στρατηγικοί εταίροι ο ένας του άλλου στην περιοχή».Αυτή η έκφραση, «είμαστε στρατηγικοί εταίροι», συνοδεύεται από το «ο ένας του άλλου», αλλά προσοχή, στην περιοχή. Οι ΗΠΑ απέχουν χιλιάδες χιλιόμετρα από την περιοχή, αλλά την αισθάνονται δική τους: ΝΑΤΟϊκά εδάφη, ΝΑΤΟϊκές θάλασσες, ΝΑΤΟϊκά νησιά, θα πουν και οι υποτελείς τους στην περιοχή… Για τα ελληνοτουρκικά, έχει σταθερό μοτίβο: «Έχει υπάρξει μια σημαντική αναθέρμανση στις σχέσεις μεταξύ δύο εταίρων μας στο ΝΑΤΟ. […] Οι σχέσεις μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας έχουν βελτιωθεί σημαντικά. Ενθαρρύνουμε και τους δύο συμμάχους μας στο ΝΑΤΟ να συνεχίσουν αυτή την πορεία. Κανείς δεν ωφελείται περισσότερο από μια ειρηνική και σταθερή περιοχή από την Ελλάδα και την Τουρκία. Υπάρχει ένα κοινό συμφέρον, και είναι επίσης προς το συμφέρον των ΗΠΑ να συνεχίσουν και οι δύο σύμμαχοί μας στο ΝΑΤΟ αυτή την προσέγγιση».
Βέβαια ο κ. Τσούνις δεν μπορούσε να μην επικαλεστεί τον παγκοσμιοποιητικό λόγο περί αγάπης (όταν αναφέρθηκε στη συμπερίληψη των ΛΟΑΤΚΙ ανθρώπων και στους μετανάστες): «Η αγάπη είναι αγάπη, είμαστε όλοι ίσοι, όλοι δημιουργίες του Θεού. Πρέπει να σταματήσουμε τη ρητορική του μίσους και να μιλήσουμε τη γλώσσα της αγάπης». Ο εκπρόσωπος του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού στη χώρα μας κάνει λόγο για αγάπη! Για να τον ξεχάσει εντελώς όταν αναφέρεται στις καλές σχέσεις ΗΠΑ-Ισραήλ και στο δικαίωμα του Ισραήλ να «αμύνεται», δηλαδή να επιβάλλει μια εθνοκάθαρση και γενοκτονία σε βάρος των Παλαιστινίων.
Ποια η θέση;
Η θέση δεν μπορεί να είναι άλλη από το μια «άλλη Ευρώπη», από την υπεράσπιση της Ειρήνης και την αποτροπή ενός Γ΄ Παγκόσμιου Πολέμου. Από την απαλλαγή της Ευρώπης από την παρουσία και την μπότα των ΗΠΑ, από την κατάργηση του ΝΑΤΟ, την εναντίωση στην «οικονομία του πολέμου» και τη στρατιωτικοποίηση. Μια άλλη Ευρώπη, όχι σύμπλεγμα Ε.Ε. και ΝΑΤΟ, μια Ευρώπη με άλλη οργάνωση και συνεργασία ανάμεσα στις κυρίαρχες χώρες, χωρίς ένα γραφειοκρατικό συγκεντρωτικό βαρίδι σαν την Ε.Ε. Μια άλλη Ευρώπη από τα Ουράλια μέχρι τον Ατλαντικό, με ένα νέο σύμφωνο ειρήνης και ασφάλειας ανάμεσα στις χώρες της. Μια Ευρώπη με ευρύτατες αποστρατιωτικοποιημένες και αποπυρηνικοποιημένες ζώνες, ώστε να μην νοιώθει κανείς ότι απειλείται από άλλες δυνάμεις. Μια Ευρώπη δημοκρατική, με κοινωνική αλληλεγγύη, με σεβασμό στον άνθρωπο και τη φύση, και με ξεπέρασμα του αποικιοκρατικού-ιμπεριαλιστικού χαρακτήρα της. Μια νέα διάσταση της Ευρώπης σε συνεργασία με όλες τις υπόλοιπες ηπείρους, για ένα διαφορετικό μέλλον.Ναι, αυτή η Ευρώπη χρειάζεται ένα νέο 1848, μια κοινωνική και δημοκρατική επανάσταση. Πριν είναι πολύ αργά… Έχει χώρο και υπάρχει κάποιος ρόλος για την Ελλάδα σ’ αυτόν τον στόχο; Βέβαια. Και σε πρώτο επίπεδο αυτός περνά μέσα από τη διεκδίκηση, στην πράξη, της Εθνικής Κυριαρχίας και της Ουδετερότητας της χώρας μας. Η ΝΑΤΟφροσύνη βλάπτει και απειλεί τη χώρα, το λαό, τη φύση, τη ζωή!
πηγή: edromos.gr
__________________________________________________________
